Ένα ανήσυχο κομμάτι των φοιτητών βρέθηκε στους δρόμους και στις καταλήψεις. Η «γενιά των 700 ευρώ», όπως την αποκαλούν, φοβάται ότι η ζωή της θα είναι χειρότερη από εκείνη των γονιών της. Βλέπουν γύρω τους ασχήμια, αδικία και ανασφάλεια. Είναι οργισμένοι. Αλλά κάνουν λάθος, κατά την άποψή μου, στη μέθοδο του αγώνα που επέλεξα(ν). (κατόπιν διορθώσεως του JRIXM8)
Τις συλλογικές πράξεις δεν κρίνουν οι προθέσεις αλλά τα αποτελέσματα. Η επόμενη μέρα των καταλήψεων βρίσκει τα πτυχία μας πιο υποβαθμισμένα, τη δημόσια εκπαίδευση πιο απαξιωμένη, τους φοιτητές του εξωτερικού ακόμα πιο έτοιμους να πάρουν τις καλές δουλειές και το χοντρό πακέτο. Και δεν φταίει γι’ αυτό ο νόμος-πλαίσιο.
Το κίνημα των καταλήψεων, θα πούνε πολλοί, είχε μια δυναμική αντίσταση ενάντια στις ανισότητες που παράγει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός (προσεχώς κατσαρίδες). Το κίνημα της τελευταίας χρονιάς αφήνει πίσω του κατεστραμμένες δημόσιες υποδομές και χιλιάδες ώρες χαμένης δουλειάς στο πανεπιστήμιο. Αλλά και ένα αίτημα «τάξης και ασφάλειας».
Αν κάτι μπορεί να αναβαθμίσει τα δημόσια πανεπιστήμια, να βελτιώσει τις προοπτικές των αποφοίτων, δεν θα προέλθει από την διαμαρτυρία κατά πάντων, ούτε από τη λογική της σύγκρουσης που αρνείται χωρίς να προτείνει. Υπάρχει σαφής ανάγκη μεταρρύθμισης και διαρκούς αναβάθμισης των πανεπιστημίων.
Έχει γίνει σημαία αγωνιστικότητας και ιδεολογίας το «δεν συζητάω-δεν διαπραγματεύομαι». Μια ολόκληρη γενιά φοιτητών κοινωνικοποιείται στη λογική της σύγκρουσης. Μαθαίνει ότι οι κανόνες υπάρχουν για να καταλύονται, ότι οι πράξεις μας δεν έχουν συνέπειες αν οι συνέπειες δεν μας βολεύουν.
Η ανεκτικότητα και η ελευθερία, πεμπτουσία του δημοκρατικού πανεπιστημίου, στηρίζονται σε μια λεπτή ισορροπία μεταξύ των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας (φοιτητές, καθηγητές, κτλ). Όταν οι επιτροπές κατάληψης εισβάλλουν στις συγκλήτους εκβιάζοντας τη λήψη αποφάσεων της αρεσκείας τους, τότε η ισορροπία αυτή έχει παραβιαστεί.
Πόσο έτοιμοι είναι οι φοιτητές να ανεχθούν και να σεβαστούν την αντίθετη άποψη, χωρίς ο εκφραστής της να κινδυνεύει με προπηλακισμό? Αυτές είναι οι εξετάσεις που δίνει το πανεπιστήμιο για ελευθερία. Αλλά αποτυγχάνει.
Wednesday, May 9, 2007
Η επόμενη μέρα των καταλήψεων
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Δεν νομίζω πως οι φοιτητές είναι έτοιμοι για να δεχτούνε το διαφορετικό, δεν είναι έτοιμοι για διάλογο. Όλα όσα συμβαίνουν είναι λυπηρά... εγώ που τα παρακολουθώ, όντως φοιτήτρια του εξωτερικού, θλίβομαι και απορώ. Πώς θα προχωρήσουμε μπροστά με αυτή την νοοτροπία; Πώς θα κάνουμε την αλλαγή; Με φασαρίες και συγκρούσεις;
Ιωάννα
Έχεις απόλυτο δίκιο Joanna.
Ποιό διάλογο?
Με το φραπέ στο χέρι γίνεται διάλογος???
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου.
Παρακαλώ... δεν κάνει τίποτα. Μιας και όσα διαβάζω είναι αληθινά και πολύ καλογραμμένα. Πώς να μην σχολιάσω; Με τον φραπέ στο χέρι μόνο χαβαλές μπορεί να γίνει τελικά... και δυστυχώς, αυτός ο χαβαλές μας έχει φάει!
Ιωάννα.
Os ellines imaste toso uperifanoi gia tous arxaious ellines philosofous mas san ton Asristotelis. Tosa xronia sto sxolio mas didaskan tis theories kai idees ton philosofon mas opos einai " h simasia tou dialogou gia tin omali litourgia tin koinonias,", "tis paidias" ktl. Parola auta eno kokorevomaste gia tin istoria mas, lupame alla den exoume pari oute mirodia tin ousia tis arxaias ellinikis didaskalia.
Tora borume ka natalavume giati xores tou exoterikou exoun proodeusi! giati poli apla ektimisane tin dikia mas istoria kai tin katalavane kai tin proothisane os tropo zois, Eno emeis apla koimomaste kai den prokite na xipnisume pote, kai oson afora gia ta oneira pou tha dumesto mellon...... to mono pou boro na euxitho einai....kai mi xirotera!!!!
Lets hope for a miracle that something might change!!!!
Theodora
Hi MAjor A
Its Julie from New Orleans...Theadora is here! :) Can't wait to meet you!
Thanks Julie.
I wish you all the best.
Good luck with your studies.
I' ll see you soon.
bye
Post a Comment